مولای من سلام اولین جمعه از خزان است. هفته پانصد و سي و سوم. راز به بلندا رسيدن این نامه‌ها شاید، غیبت جنابتان است. شاید غیبت ِمخاطب است که به من متکلم این مجال را داده که حضور مستمری داشته باشم چنان که بیش از یک دهه بتوانم بنویسم و بجوشم. به بیان دیگر، یا باید مخاطب غایب شود، که متکلم استمرار یابد یا متکلم غایب شود که یکسره مخاطب از زبانش جاری شود و به این معنا قدردان این غیبتم. من نیاز داشتم کسي را منظور داشته باشم برای ابرازی که در درونم مبتل
درباره این سایت